Klucze do astrologii

 

Tłumaczenie z jęz. niemieckiego: Monika J. Dykier

Niniejsza książka objaśnia wszystkie najistotniejsze konstelacje horoskopowe, prezentując w formie obrazowych kluczy dwie manifestacje każdej z nich, tzn. tę jasną i ciemną wraz ze zwięzłym opisem.
Błędem (jakże często popełnianym) byłyby oczywiście zatracenie się w szczegółach lub skoncentrowanie tylko na wybranym fragmencie zamiast całości. Horoskop jest zbudowany z ogromnej liczby pojedynczych elementów, które dopiero w połączeniu ze sobą pozwalają dostrzec pełny obraz. Kto zatem, sprawdziwszy tylko jedną konstelację swojego horoskopu, zacznie potrząsać głową nad jej opisem, nie powinien się przedwcześnie zrażać.
Z wielu powodów może ona bowiem być doświadczana w sposób na tyle ukryty, że dana osoba będzie pewna, że ma z tym nic wspólnego. Dotyczy to zwłaszcza nieprzyjemnych konstelacji, ale nie tylko. Generalnie rzecz biorąc, z pewnością łatwiej nam przyznać się do tych stron osobowości, które łechcą ego lub odpowiadają duchowi czasu. Przykładowo ludzie żyjący w latach 50. mieli problem z pojmowaniem siebie jako mistyków, ponieważ słowo mistyk oznaczało wówczas tyle samo co pomyleniec. Obecnie informowanie klienta o zdolnościach medialnych jest jednym z największych komplementów w poradnictwie astrologicznym. Najogólniej biorąc, można stwierdzić, że konstelacje silnie aspektowane przez Saturna lub Plutona są bardzo opornie dopuszczane do świadomości. Co ciekawe, w naszym społeczeństwie mężczyźni najchętniej projektują planety żeńskie (Księżyc, Wenus) na kobiety, a kobiety przenoszą cechy swoich męskich planet (Słońca, Marsa) na mężczyzn i to tym bardziej, im trudniejsze jest położenie tych planet w ich kosmogramach urodzeniowych. O istnieniu wspomnianych projekcji można się przekonać nawet nie patrząc w horoskop, gdyż świadczą o nich generalizacje w stylu „Wszystkie kobiety są... ” lub „Każdy mężczyzna to...”.
Jak to obrazowo ujął Johannes Kepler, horoskop pokazuje, jak jesteśmy usposobieni, a nie określeni. Z astrologią sprawa wygląda podobnie, jak z naukowcami: dzięki prowadzonym współcześnie badaniom nad chaosem potrafią oni rozpoznać wzór, który kryje się za różnorodnością zjawisk (np. chmurami pogodowymi), nie są jednak w stanie przewidzieć, jaką formę on przybierze. Horoskop to wzór leżący u podstaw życia każdego człowieka, jednakże stwierdzenie, co z nim zrobimy, jak daleko popłyniemy z prądem lub, jakie wyżyny rozwojowe osiągniemy, przekracza już możliwości interpretacyjne.
Podane tu słowa-klucze można zatem traktować jako opis części całego obrazu. Każda konstelacja skrywa liczne możliwości rozwoju. Jednak to, w jaki sposób i w jakim wymiarze się one zamanifestują oraz jaki poziom osiągną, zależy zawsze od stopnia dojrzałości osobowości, a jego w horoskopie nie znajdziemy. Dlatego świadomie zrezygnowaliśmy z powszechnie stosowanego podziału na konstelacje dobre i złe, lekkie i łatwe, harmonijne i napięciowe, szczęśliwe i nieszczęśliwe. Takie rozróżnienie jest bardzo ograniczone.
Oboje zetknęliśmy się bowiem z horoskopami, w których aż roiło się od tzw. harmonijnych aspektów, a mimo to ich właściciele przeżywali głębokie kryzysy. Życie płynęło im leniwie, nie natrafiali na żadne wyzwania, ani nie musieli niczego zmieniać. Wszystko przychodziło im łatwo i w końcu stało się to nie do zniesienia.
Z drugiej strony istnieje wiele dowodów na to, że horoskopy wielkich ludzi mają silny charakter napięciowy. Dlatego scharakteryzowaliśmy oba bieguny wszystkich czynników horoskopowych jako mocne i słabe strony lub – w przypadku aspektów – jako harmonię i dysharmonię. Jedynie przy Saturnie, władcy czasu (Kronosie), prześledziliśmy chronologię rozwoju od zahamowania do rozwiązania. To proste, nietypowe przeciwstawienie nie powinno prowadzić do żadnych spłyceń. Niewątpliwie trudne astrologiczne konstelacje, na przykład planeta w upadku, na wygnaniu, porażona albo uszkodzona przez trudny aspekt (kwadraturę czy opozycję), najpierw zamanifestują się z problematycznej strony. Jednakże każdy układ zawiera w sobie nie tylko możliwość, ale również zadanie przemiany.
Z astrologicznego punktu widzenia horoskop opisuje sytuację wyjściową, w jakiej rozpoczynamy swój ziemski żywot. Naszym zadaniem jest tak długo walczyć z napięciami, aż ostatecznie zdołamy zestroić wszystkie dysonanse w jedną harmonijną symfonię.
Na pewno znajdą się złośliwi, którzy nazwą nasz podręcznik „książką kucharską” z gotowymi receptami astrologicznymi, jednakże opisując poszczególne detale oraz nadając im charakterystycznych nazwy, chcieliśmy ułatwić naukę i zapamiętanie ich astrologicznych znaczeń, a także zachęcić do rozmyślań nad rzadko omawianymi konstelacjami, na przykład ciemną i jasną stroną planet transsaturnicznych w domach wodnych. Ta skondensowana forma przede wszystkim oszczędzi jednak czytelnikowi pustosłowia, które zwykle zmusza do mozolnego wyłuskiwania najistotniejszych treści, a tabelaryczny układ umożliwi łatwe i szybkie porównania (ponieważ wszystkie konstelacje danego rodzaju zostały przedstawione w tych samych rubrykach).

Anna Haebler, Grafrath Hajo Banzhaf, Monachium


Spis treści:

Słowo wstępne adresowane przede wszystkim do Czytelniczek
Wprowadzenie
Budowa i poziomy znaczeniowe horoskopu
Uwagi odnośnie korzystania z książki
DZIESIĘĆ PLANET I WĘZŁY KSIĘŻYCOWE
Słońce Księżyc Merkury Wenus Mars Jowisz Saturn Uran Neptun Pluton
Węzły Księżycowe
DWANAŚCIE ZNAKÓW ZODIAKU LUB SŁOŃCE W ZNAKACH
PLANETY W ZNAKACH
Księżyc Merkury Wenus Mars Jowisz Saturn Uran Neptun Pluton
OSIE KARDYNALNE
Znak wschodzący lub ascendent (AC)
Głębia nieba albo Imum Coeli (IC)
Znak zachodzący albo Descendent (DC)
Zenit albo Medium Coeli (MC)
PLANETY W DOMACH
Ogólne znaczenie planet w domach
1. dom
2. dom
3. dom
4. dom
5. dom
6. dom
7. dom
8. dom
9. dom
10. dom
11. dom
12. dom
ASPEKTY
Klucze do kombinacji aspektów
Słońce
Księżyc
Merkury
Wenus
Mars
Jowisz
Saturn
Uran
Neptun
Pluton
Obrazowe klucze do horoskopu
Dodatek
Astrologiczny obraz świata
Słownik pojęć astrologicznych
Uwagi
Bibliografia