Lilith Czarny Księżyc

Astrologia fascynuje od setek lat, a znana była już w starożytności. Każdy ciekawy (nowy?) wątek astrologii wzbudza uzasadnione zainteresowanie, intryguje.
O Czarnym Księżycu we współczesnej astrologii nie było zbyt wiele publikacji.

Lilith Czarny Księżyc wskazuje w horoskopie na rozmaite lęki oraz na pierwotną naturę, która została odrzucona, a przez to rządzi się własnymi prawami. Lilith odrzuca bliskość i bezpieczeństwo na rzecz wolności i niezależności. Tyle, że za tę wolność płaci cenę bardzo wysoką.
Lilith ukazuje naszą demoniczną naturę, grzeszny aspekt duszy, jest odpowiedzialna za naszą złość, wściekłość. Jest więc tym aspektem naszej osobowości, o której czasami chcielibyśmy zapomnieć.

Autor - Piotr Piotrowski - jest znanym astrologiem, piszącym do wielu czasopism ezoterycznych, parapsychologicznych, stawiającym horoskopy od lat. I to dzięki tej praktyce, doświadczeniu i niewątpliwie ogromnej wiedzy powstała doskonała opowieść o demonicznej bogini.

Książkę tę czyta się z wielkim zaciekawieniem nawet nie będąc wytrawnym astrologiem.

Spis treści:
Przedmowa 9
Rozdział 1. Lilith w mitologii 13
Rozdział 2. Lilith na niebie 21
Algol - diabelska gwiazda 22
Asteroida Lilith 22
Ciemny Księżyc - Lilith 24
Czarny Księżyc - Lilith 26
Rozdział 3. Lilith w astrologii 33
Nie zintegrowana Anima 33
Cierpienie, brud, miłość 37
Lilith i problemy seksualne 41
Lilith i macierzyństwo 49
Lilith a patologie wychowawcze 51
Feminizm i Lilith 54
Lilith i archetyp Cienia 55
Lilith w marzeniach sennych i psychopatologii 58
Lilith i grzech 61
Tranzyty Lilith 63
Lilith w partnerstwie 64
Lilith i cierpienie 65
Rozdział 4. Lilith w znakach Zodiaku 67
Lilith w Baranie 69
Lilith w Byku 72
Lilith w Bliźniętach 75
Lilith w Raku 77
Lilith w Lwie 80
Lilith w Pannie 83
Lilith w Wadze 86
Lilith w Skorpionie 89
Lilith w Strzelcu 92
Lilith w Koziorożcu 95
Lilith w Wodniku 97
Lilith w Rybach 100
Rozdział 5. Lilith w domach 103
Lilith w pierwszym domu 104
Lilith w drugim domu 107
Lilith w trzecim domu 110
Lilith w czwartym domu 113
Lilith w piątym domu 116
Lilith w szóstym domu 118
Lilith w siódmym domu 120
Lilith w ósmym domu 124
Lilith w dziewiątym domu 127
Lilith w dziesiątym domu 129
Lilith w jedenastym domu 132
Lilith w dwunastym domu 134
Rozdział 6. Aspekty Lilith 137
Lilith w aspektach ze Słońcem 140
Lilith w aspektach z Księżycem 144
Lilith w aspektach z Merkurym 147
Lilith w aspektach z Wenus 149
Lilith w aspektach z Marsem 152
Lilith w aspektach z Ceres 155
Lilith w aspektach z Jowiszem 158
Lilith w aspektach z Saturnem 160
Lilith w aspektach z Chironem 162
Lilith w aspektach z Uranem 164
Lilith w aspektach z Neptunem 167
Lilith w aspektach z Plutonem 170
Lilith w aspektach z Eris 172
Lilith w aspektach z węzłami Księżyca 174
EPILOG. Pramatka poza rajem 177
Bibliografia 181
Dodatek 1. Dane horoskopów 183
Dodatek 2. Efemerydy Lilith (1930-2019) 187
Przypisy 195

Fragment:
Imię Lilit wyprowadza się zwykle z babilońsko-asyryjskiego wyrazu lilitu, który tłumaczy się jako demon żeński lub duch wiatru, z kolei etymologia hebrajska wyprowadza lilit od słowa lajil, które oznacza noc. Mit o Lilith wywodzi się z tradycji hebrajskiej5 , bogini ta odgrywała także dużą rolę w kabale żydowskiej i demonologii Talmudu, a jako bogini podziemnego nurtu religijnego sprzyjała ona rozwojowi kabały w saraceńskiej Hiszpanii. Zazwyczaj występuje jako pierwsza żona Adama, pojawiła się bowiem jeszcze przed Ewą. Nie znajdziemy jednak w obecnie usankcjonowanej wersji Biblii żadnego fragmentu dotyczącego Lilith, pojawia się ona jedynie w Księdze Izajasza, choć w niektórych tłumaczeniach nie występuje pod swoim imieniem, a jedynie jako upiór nocny lub sówka: Zdziczałe psy spotkają się z hienami i kozły będą się przyzywać wzajemnie; co więcej, tam Lilit przycupnie i znajdzie sobie zacisze na spoczynek6 (Iz 34,14). Obok tych fragmentów Lilith pojawia się również w Księdze Hioba (Hi 18,15), jako postać mieszkająca w namiocie grzechu.
Mit o Lilith mówi o tym, jak Adam będąc w Raju sam, poczuł zazdrość patrząc na zwierzęta, które łączą się w pary, jemu bowiem nie towarzyszyła żadna kobieta. Poprosił wówczas Boga, aby wynagrodził mu tę krzywdę. Wtenczas Bóg stworzył Lilith, pierwszą kobietę, dokładnie tak samo, jak stworzył Adama, tyle że użył w tym celu brudu i błota zamiast czystego pyłu. W ten sposób Lilith stała się pierwszą towarzyszką Adama, zanim jeszcze pojawiła się jego prawowita małżonka, Ewa. Ze związku Adama i Lilith zrodził się Asmodeusz, a także inne demony, które nadal dręczą ludzkość. Asmodeusz występuje w Starym Testamencie jako zły duch, który uśmiercił siedmiu mężów Sary. Późniejsza literatura żydowska przedstawia Asmodeusza jako króla demonów.
Adam i Lilith nie tworzyli udanego związku, nigdy też nie żyli ze sobą w zgodzie. Kiedy on chciał się z nią kochać, ona obrażała się, że wymagał od niej leżenia na plecach i pytała: Dlaczego ja zawsze muszę leżeć pod tobą? Przecież jestem tobie równa. Konflikty powstawały podczas ustalania najlepszej pozycji przy stosunku seksualnym. Lilith nie zgadzała się na roszczenia Adama do panowania i zmuszania jej do przyjęcia biernej roli leżenia na wznak. Kiedy Adam przemocą próbował nakłonić ją do posłuszeństwa, ona rozwścieczona przywołała niewymawialne imię Jahwe i natychmiast otrzymała skrzydła. W ten sposób wzniosła się w powietrze i uciekła z Raju, który okazał się dla niej więzieniem.
Lilith staje się więc uosobieniem sprzeciwu skierowanego przeciwko patriarchalnemu dziedzictwu, łączy w sobie również pierwsze znamiona emancypacji. Można ją utożsamić z postacią, która popiera bunt kobiet wobec odbierania im przez mężczyzn prawa do wolności i równości. Harlan Margold7 zauważa, że Lilith stała się później nie tylko boginią nocy, lecz także uosobieniem wolnej woli. Ponieważ porzuciła Raj z własnej woli, jako pierwsza doświadczyła wolności wyboru, aby móc samej zasmakować zarówno mroku, jak i światła. Lecz Lilith została ostro potępiona za zapoczątkowanie mitu wolnego wyboru. W kronikach Adamowych wszelkie ślady jej niepokornego ducha zostały zatarte jakby na przestrogę tym, którzy chcieliby czegoś więcej ponad Raj na ziemi. Dostrzec też można, że Lilith uosabia typ kanaanejskich czcicielek bogini Anat, które - początkowo za przyzwoleniem kapłanów - mogły uprawiać stosunki przedmałżeńskie. Anat przedstawiana była jako okrutna wojowniczka, upajająca się krwawą rzezią przeciwników swojego męża, Baala. Ona także pewnego razu zeszła do świata podziemnego, by uratować Baala przed śmiercią.
Po opuszczeniu Raju Lilith skryła się nad Morzem Czarnym, gdzie według tradycji roiło się od lubieżnych demonów, którym rodziła ponad sto dzieci dziennie. Potomstwo to nazywało się lilim. W niektórych tłumaczeniach Księgi Liczb (Lb 6,26) można przeczytać: Niech Bóg ci błogosławi we wszystkich twoich poczynaniach i zachowa cię od lilim! Adam poskarżył się Bogu: Moja towarzyszka mnie opuściła, a Bóg natychmiast wysłał trzech aniołów: Senoja, Sansenoja i Semangelofa, aby przyprowadzili Lilith z powrotem do Raju. Jednak Lilith nie chciała wracać, Bóg ją więc ukarał, sprawiając, że każdego dnia ginęło sto jej dzieci-demonów. Rozgniewana tym wyrokiem Lilith postanowiła się zemścić - pożerała ludzkie niemowlęta, a gdy dzieci chronione były anielskim amuletem, zwracała się przeciwko własnemu potomstwu.
Kobiety żydowskie, aby uchronić przed krwiożerczą Lilith własne dzieci - szczególnie płci męskiej - rysowały kredą lub węglem pierścień na ścianie pokoju, w którym się urodziły. W środku zaś wypisywano zaklęcie: Adam i Ewa. Precz Lilith! Na drzwiach wypisywano także imiona trzech aniołów: Senoj, Sansenoj i Semangelof. Jeśli mimo to Lilith udało się podejść do dziecka i popieścić je, śmiało się ono przez sen. Aby zażegnać niebezpieczeństwo, należało koniecznie pogładzić jednym palcem usta śpiącego dziecka, co sprawiało, że Lilith znikała.
Tradycja przypisuje Lilith opiekę nad niemowlętami, w przypadku chłopców - do ósmego dnia życia, w przypadku dziewczynek - do dwudziestego pierwszego, a nieślubne potomstwo miało być na zawsze zdane na jej łaskę. Władzę nad życiem i śmiercią niemowląt często przypisuje się wielu Czarnym Boginiom.
Ale Lilith nie tylko dusiła niemowlęta, reprezentowała ona także zagrożenie, jakie czai się na wszystkie kobiety w ciąży. Nawiedzała również mężczyzn podczas marzeń sennych. Zsyłała im sny erotyczne lub pełne pożądania i namiętności żądze. Staje się więc ona personifikacją seksualnych rozkoszy, lecz także ma związek z wypartym pożądaniem lub z winą za dopuszczenie się zabronionych praktyk seksualnych. Niszczy ona więc nie tylko nowo narodzone życie, lecz także uśmierca boski zarodek życia, ponadto prześladuje mężczyzn, wzbudzając w nich najbardziej zmysłowe pożądanie i namiętności, lecz jednocześnie wywołuje lęki, przyczyniające się do impotencji. Rozumiana w ten sposób Lilith staje się personifikacją bezpłodności oraz grzechu za próbę realizowania swych erotycznych żądz.
Według pewnych podań, jak pisze Ean Begg8 w swojej książce The Cult of Black Virgin, Lilith, będąc już na wygnaniu, składała Adamowi potajemne wizyty, kiedy on po śmierci Abla powstrzymywał się od kontaktów seksualnych z Ewą przez 130 lat. Jednym z potomstw pochodzących z tego okresu była mądra żaba, która nauczała ludzi języków zwierząt i ptaków, a także właściwości leczniczych ziół i kamieni szlachetnych. W Biblii żaba jest uznawana za zwierzę nieczyste, a ojcowie Kościoła utożsamiają ją z diabłem lub symbolem heretyka. Średniowieczne wierzenia ludowe widziały w żabie zwierzę czarownic, bowiem kostki żaby stosowano wówczas w czarach miłosnych.
Lilith występuje także w mitologii sumeryjskiej jako demonica niższego rzędu. Urządziła ona sobie dom w konarach huluppu, drzewa Inany, prawdopodobnie była to wierzba, którą później upodobały sobie Czarne Dziewice. U spodu drzewa znajdował się smok, a na jego czubku siedział ptak. W starożytności wierzba uchodziła za drzewo bezpłodności, wierzono, iż jest ono ulubionym miejscem duchów i czarownic, a święcone w niedzielę palmową gałązki wierzby mają chronić przed błyskawicą, niepogodą i złymi wpływami. Płacząca wierzba jest także symbolem strumienia płynących łez oraz pogrzebowego nastroju. Jednak Gilgamesz ściął drzewo huluppa i zmusił Lilith do ucieczki na pustynię, która była ulubionym miejscem pobytu wszelakich demonów.
W tradycji babilońskiej i asyryjskiej Lilith pojawia się wśród złych demonów powodujących zarazę, gorączkę, a nawet śmierć. Nawiedza ona również nocą mężczyzn, a z takiego związku rodzą się złe duchy czyhające na ludzi, by ich rozedrzeć na strzępy.
Lilith jest wyobrażeniem bogini nocy i burzy, która ujarzmia dzikie zwierzęta, występuje także pod postacią wampiryzującej succuby. Uwodziła ona śpiących ludzi, wysysała z nich krew i zjadała ich ciała. Jako służąca bogini Inany wabiła mężczyzn do świątyni w celu odprawiania świętych praktyk orgiastycznych. Jest ona więc archetypem uwodzicielki, personifikacją niebezpiecznego czaru Księżyca, jak również czarodziejką, patronką czarownic, piękną wampirzycą, femme fatale.
Pierwsze znane przedstawienia Lilith pochodzą z 1950 roku p.n.e. Jest to płaskorzeźba z terrakoty znajdująca się obecnie w Muzeum Brytyjskim. Widnieje na niej Lilith jako piękna, uskrzydlona naga kobieta o ptasich stopach (lub według tradycji kabalistycznej o stopach koguta), stojąca na dwóch lwach, a po obu jej stronach znajduje się para sów. W ręku trzyma ephah do odmierzania ziarenek. Jej turban przypomina ten, który zazwyczaj noszą Czarne Dziewice. Ręce ma podniesione w pełnym patosu bezruchu. Lilith była przedstawiana również jako nieziemska piękność, uskrzydlona kobieta z ptasimi szponami lub z wężowatą dolną częścią ciała. Z kolei jeszcze inne opisy przedstawiają Lilith z owłosionymi nogami.
Lilith ma również wiele archetypowych odpowiedników wśród innych bogiń, czczonych na całym świecie, w różnych kulturach. Demoniczna Lilith nie jest w mitologii odosobnionym przypadkiem, utożsamić ją bowiem można również z grecką Lamią, Hekate - patronką czarnej magii i kuszącego aspektu Księżyca, czy wreszcie wywodzącą się z tradycji hinduskiej - mroczną boginią Kali, która utożsamiana jest z kosmiczną matką, choć jednocześnie jest ona ucieleśnieniem śmierci.
Archetyp Lilith-Lamia jest ucieleśnieniem negatywnego macierzyństwa, odrzucenia własnego dziecka, a przez to deformacji kobiecości. Lilith-Lamia przybiera postać niszczącego aspektu natury, destrukcji własnej twórczości i pracy. Jest to archetyp buntu wobec własnego powołania, przynależności i dziedzictwa. Może on również przypominać o mściwości, bezwzględności i zazdrości. Archetyp Lilith-Hekate reprezentuje mroczną naturę kobiety, żeńską magiczność, która przeraża mężczyzn. Również perwersyjna seksualność znajduje tutaj swoje odzwierciedlenie. Archetyp ten uosabia nie zintegrowaną animę, cień, przypomina o niszczącej zmysłowości. Lilith-Hekate symbolizuje też poczucie samotności i izolacji oraz destruktywne moce. Z kolei archetyp Lilith-Kali reprezentuje kosmiczną matkę, która staje się uosobieniem śmierci. Matka bowiem nie tylko ofiarowuje życie, lecz także daje śmierć. Lilith-Kali symbolizuje kobiecą świadomość dramatu piekła, ciemności i amorficzności. Przypomina, iż człowiek pochodzi z bezforemnej pustki i przez całą swą egzystencję nieuchronnie do niej zmierza. Można więc nazwać ten archetyp żyjącą śmiercią. Lilith to wszak nasza pramatka, którą jednak odrzuciliśmy.