Misterium run

Kolejna książka Alicji Chrzanowskiej - uczennicy wspaniałego runologa i tarocisty E. Kolesowa, jest przewodnikiem po tajemniczym świecie runicznych znaków. W ciekawy sposób prezentuje przesłanie run odnosząc je do codziennych zdarzeń z ludzkiego życia. To lekcje, które mogą być wykorzystane przez każdego, kto chce sobie pomóc w codziennych zmaganiach magicznym „Misterium run”. Runy to znaki sakralne ofiarowane ludziom jako drogowskazy do mądrego kierowania życiem. Ich magiczny język jest dialogiem świata niewidzialnego ze światem ludzkich problemów, pragnień, namiętności, zaś ich energia potrafi wpłynąć na nasz los, zdrowie i rozwój. Ta książka jest prawdziwą kopalnią wiedzy o znaczeniu run, tworzeniu skryptów, zaklęć i talizmanów runicznych. To także niezwykła opowieść o wędrówce starożytnego plamienia skandynawskiego, w trakcie której krok po kroku, zdarzenie po zdarzeniu śledzimy jak runy wcielają się w codzienne życie. Poprzez jasne odniesienie do konkretnych zdarzeń widzimy, jak spełnia się przepowiednia runy. Proste! Ale jakże fascynujące.

Spis treści:

Wstęp
1. Fehu, czyli dostatek
2. Uruz, czyli zdrowie
3. Durisaz, czyli inspiracja
4. Ansuz, czyli wiedza
5. Raido, czyli droga
6. Kaunan, czyli sukces
7. Gebo, czyli miłość
8. Wunjo, czyli tryumf
9. Hagal, czyli intuicja
10. Naudiz, czyli ochrona
11. Eisaz, czyli stabilizacja
12. Jeran, czyli obfitość
13. Iwaz, czyli poszukiwania
14. Perdo, czyli realizacja marzeń
15. Algiz, czyli opieka
16. Sowelo, czyli energia
17. Teiwaz, czyli męstwo
18. Berkanan, czyli rozwój
19. Ehwaz, czyli inicjatywa
20. Mannaz, czyli optymizm
21. Laukaz, czyli głos wewnętrzny
22. Ingwaz, czyli odpoczynek
23. Odala, czyli bezpieczeństwo
24. Dagaz, czyli transformacja
25 Wyrd, czyli runa losu
26. Praca z runami
26.1. Przygotowanie run
26.2. Zainicjowanie run
26.3. Magiczne działanie run
26.4. Talizmany i amulety
26.5. Praktyczne wykorzystanie run
27. Podstawowe rozkłady
27.1. Jedna runa
27.2. Trzy runy
27.3. Krzyż runiczny
27.4. Dwanaście domów
27.5. Siedem run
27.6. Partnerski
27.7. Dworzec dla dwojga
27.8. Zasoby finansowe
27.9. Rozkład karmiczny
27.10. Prawda
Zakończenie
Aneks I. Tabele
Aneks II. Słownik mitologii skandynawskiej
Bibliografia

Ze wstępu:
Kapłanka wzniosła do góry ręce stojąc twarzą w kierunku wschodzącego słońca. Tłum brodatych mężów i jasnowłosych kobiet zamarł w milczeniu. Wszyscy czekali, co powie wyrocznia. Zza morskich fal powoli wyłaniała się purpurowa, lśniąca kula światła skąpana w ogniu świtu. Wokół panowała idealna cisza. Nawet ptaki umilkły, jakby pojmując doniosłość chwili. Kiedy słońce wynurzyło się całkowicie zza horyzontu, kapłanka uniosła w górę lniany woreczek, potrząsnęła nim, a następnie sięgnęła do niego ręką, wyjęła garść run i rzuciła je w okrąg narysowany na piasku plaży. Każdy z obecnych ciekawie wyciągał szyje, by zobaczyć, jakie znaki pokazał los, ale nikt nie śmiał podejść bliżej i zobaczyć je. Tylko wtajemniczony mógł interpretować wyrocznię, choć każdy z Wikingów umiał odczytać magiczne ryty wypalone na krążkach z kości jelenia. Cisza przedłużała się, gdy w końcu kapłanka wzniosła modły do bogów:
– O wielki Odynie i ty miłosierna Freio, i ty szlachetny Baldurze! Do waszej siły, potęgi i mądrości zwracamy się z prośbą: pomóżcie pogodzić się z przeszłością, poznać teraźniejszość i przygotować się do przyszłości. Niech wasze wyroki będą pomyślne, ale godzimy się na to, co przyniesie los.
Kończąc podeszła do kręgu i pochyliła się nad leżącymi w nim runami. Długo i uważnie badała je wzrokiem, aż w końcu podniosła głowę, wyprostowała się i rzekła:
– Wyrocznia mówi: para młodych pójdzie na północ, będą wędrować aż znajdą krainę, gdzie osiedli się całe plemię, będziemy tam żyli w dostatku i zdrowiu, zachowując swoją wiedzę i zwyczaje. Będzie to nasz wielki sukces, a drogi do tego miejsca nikt nie odnajdzie. Rozkwitnie tam miłość i mądrość, tryumfować tam będzie intuicja, gdyż będziemy chronieni przez bogów. Zapanuje stabilizacja i obfitość. Poszukiwania pozwolą na realizację marzeń, a opieka Sił Wyższych da nam energię i męstwo potrzebne do rozwoju. Inicjatywa będzie należeć do nas, co napełni dusze naszego ludu optymizmem i otworzy na głos wewnętrzny. Będzie czas na odpoczynek, ponieważ będziemy bezpieczni. Taki jest nasz los.
W tłumie zapanowało poruszenie. Dotychczasową ciszę przerwała gromka wrzawa. Ludzie cieszyli się i wiwatowali. Wielu teraz zbliżyło się do kręgu, by obejrzeć tak pomyślny układ run. Trwało to dłuższą chwilę, aż przez hałas przebił się głos wysokiego, brodatego mężczyzny:
– Uciszcie się! To jeszcze nie koniec naszych problemów. Wrogowie zagrażają nam z każdej strony i nie mamy czasu. Musimy wybrać dwoje spośród nas, którzy natychmiast wyruszą szukać nowego siedliska dla plemienia na północy.
Znów zapadła cisza, a z tłumu zaczęli występować młodzi ludzie ze słowami:
– Ja pójdę, ja!
Wkrótce zebrała się spora grupka, kłócąca się o to, kto pójdzie. Spory rozstrzygnęła kapłanka:
– Ma pójść para, a więc chłopiec i dziewczyna, a kto, niech zadecydują mądre runy. Ten z młodzieńców i ta z dziewcząt, który wylosuje runę raido – pójdzie.
Wszyscy zgodzili się z mądrą decyzją kapłanki. Najpierw w milczeniu podchodzili chłopcy i sięgali do jej wróżebnego woreczka losując runę. Los z pięćdziesięciu młodych osób wybrał dwie: cierpliwego Wulfa i łagodną Orsanę. Czas naglił, więc jeszcze tego samego dnia wyruszyli oni w drogę na północ. Pośród rzeczy niezbędnych w podróży znalazły się też runy.