Mój Jung

„Na samym wstępie do syntetycznego przedstawienia psychologii jungowskiej trzeba stwierdzić – przypomina Autor Mojego Junga – że nie stanowi ona zamkniętego i logicznie niesprzecznego systemu” (s. 12). Jednak z pewnością jest to system niezwykle inspirujący. I rzeczywiście trudno dziś znaleźć sferę ludzkiego życia, w której wyjaśnianiu całkowicie pominięto by psychoanalizę. Czy więc można pokusić się o stwierdzenie, że każdy ma swojego Junga? Jeśli tak, to z pewnością ktoś ma go więcej, a ktoś inny mniej. Najwięcej z Junga miewają – co zrozumiałe – psychologowie, ale dużo z niego mają też filozofowie, a nawet teologowie... „Jung” już nie jako osoba, lecz jako pewien sposób postrzegania człowieka jest przysłowiową studnia bez dna: wchodzenie w jej głąb może nie mieć końca. Dlatego na tych drogach zgłębiania mądrości cenna jest obecność Mistrza, który te drogi w znacznym stopniu przewędrował. Jerzy Prokopiuk z pewnością takim Mistrzem jest. Jeśli więc ktoś czuje się Uczniem, jeśli jest na tyle mądry, by wiedzieć, że nic nie wie, to z pewnością chętnie sięgnie po tę książkę.

Jerzy Prokopiuk urodził się w 1931 roku. Gnostyk, antropozof, badacz myśli ezoterycznej, religijnej, filozoficznej, psychologicznej, tłumacz literatury humanistycznej z niemieckiego, angielskiego i francuskiego obszaru językowego, eseista (niemal 400 esejów, rozpraw i artykułów), największy tłumacz i popularyzator psychologii Carla Gustava Junga w Polsce (prezes Klubu im. C. G. Junga w latach 1991-1992 i 1998-1999).
Wydano niemal 120 jego przekładów książek, między innymi takich autorów jak Mistrz Eckhart, Goethe, Schiller, Novalis, Hegel, Schleiermacher, Rudolf Steiner, Bock, Freud, Carl Gustav Jung, Max Weber, C.F von Weizsacker, Erich Fromm, Galbraigth, A. Huxley, Leak, Mayendorff, Eliade. Zasługi Jerzego Prokopiuka na polu translatorskim zostały uwieńczone nagrodą Instytutu Polsko-Niemieckiego w Darmsztadt w roku 1987, zaś w dwa lata później został laureatem nagrody Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich.
Jerzy Prokopiuk jest twórcą i redaktorem naczelnym pisma Gnosis, a także prezesem honorowym Klubu Gnosis.
Wśród książek jego autorstwa są między innymi: Gnoza i gnostycyzm (1998), Labirynty herezji (1999), Ścieżki wtajemniczenia (2000), Nieba i piekła (2001), Światłość i radość (2003), Szkice antropozoficzne (2003), Jestem heretykiem (2004).

Pozostałe informacje (w formacie PDF):
Spis treści
Przykładowy fragment książki
Tył okładki